Watermaal-Bosvoorde

A ls de regen valt speelt in 1976, tijdens de derde maand van een hittegolf. 'Vreemd weer brengt vreemd gedrag naar boven', lezen we. O'Farrell voegt toe dat onze waakzaamheid vermindert bij extreme warmte, dat wat verborgen is ontmaskerd kan worden. De Noord-Ierse schrijfster uit Edinburgh zoemt in op vier dagen uit het leven van de familie Riordan. De gepensioneerde Robert Riordan loopt het huis uit om een krant te halen en keert niet terug. Zijn vrouw Gretta trommelt de drie kinderen op. Michael Francis is een leraar geschiedenis die zijn professionele ambities nooit waarmaakte en die zijn vrouw van zich voelt wegdrijven. Monica is getrouwd met een gescheiden man, krijgt een kille behandeling van diens dochters die 'als verschrikte paarden' wegschieten, wanneer ze in hun buurt komt. Monica is de ernstige, de zorgzame. Als tiener keek zij het meest om naar Aoife, de jongste dochter, een moeilijk kind dat onophoudelijk krijste toen ze klein was. Aoife komt na Roberts verdwijning terug uit New York, waar ze werkt voor een beroemde fotografe. Ze kampt haar hele leven al met de angst dat iemand zal ontdekken dat ze niet kan lezen. Ze herkent aparte letters, maar die klonteren samen tot een duizeligmakende brij.

Broers en zussen

Net als O'Farrells vorige boek kreegAls de regen niet valt (in het Engels:Instructions for a heat-wave) een vaag-sentimentele titel waar de uitgever allicht lezeressen mee wil bekoren. Jammer is dat, want O'Farrell is veel interessanter dan je op basis van haar omslagen en titels zou vermoeden. Haar eerste vier romans waren degelijk zonder meer. Haar vorige,De hand die de mijne vasthield, was een meesterwerk. De nieuwe is ambitieus, O'Farrell graaft in het leven van al haar personages, enkel in het hoofd van Robert kruipt ze niet. Het gaat in dit boek niet enkel om de onthulling van het geheim van de vader. Meer nog, dat aspect is niet het interessantste. O'Farrell is erg goed in de dynamiek tussen broers en zussen. Met Aoife en Monica laat ze zien hoe complex zusterliefde kan zijn, hoe deze cocktail net zo goed giftige ingrediënten als wantrouwen en afgunst kan bevatten. Michael Francis is een ingetogen, overtuigend personage. Zijn drama's zijn niet nieuw, wel beklijvend. Het meest bruisende personage is Aoife, die door de Amerikaanse metropool stormt en stuitert, achternagezeten door letters die haar bedreigen.

Je zou kunnen zeggen dat O'Farrell historische romans schrijft. Haar personages beleven intieme drama's die verbonden zijn met historische gebeurtenissen, ook deze keer is dat het geval. De schrijfster is heel nauwlettend met de juiste details - de schoenen, de krulspelden. De Riordans zijn Ieren die zich, net als veel van hun landgenoten, nooit helemaal welkom hebben gevoeld in Engeland. Binnenshuis klinkt Gretta, een hypochondrische en religieuze vrouw, luid en uitbundig, in winkels maakt ze zich kleiner. Het verhaal voert naar Connemara, Ierland, en het is in die laatste hoofdstukken dat O'Farrell poëtischer en beeldende uit de hoek komt. In het algemeen is haar woordkeuze harder en minder zoet dan in haar vroege werk en dat komt de boeken beslist ten goede.

Deze roman is iets minder sterk dan O'Farrells vorige. De plot wordt aan het eind keurig afgerond - te keurig - en bevat wat onwaarschijnlijkheden. Het lijkt wel alsof O'Farrell bang is voor schurende en losse elementen. Robert blijft een blinde vlek, ook aan het slot, en dat zal sommige lezers storen. Verdient O'Farrell de prijs? Op zich wel, al is Kate AtkinsonsLeven na leven, een van de drie andere genomineerde boeken, origineler, virtuozer en sterker.

MAGGIE O'FARRELL

Als de regen niet valt.

Vertaald door Ernst Boer en Ankie Klootwijk, Artemis, 326 blz., 19,95 ? (e-boek 12,99 ?). Oorspronkelijke titel: 'Instructions for a heatwave'.

De auteur: Noord-Ierse schrijfster die in 2010 de Costa Novel Award won met haar romanDe hand die de mijne vasthield.

Het boek: vier dagen uit het leven van de familie Riordan. O'Farrells zesde roman is opnieuw genomineerd voor de Costa Novel Award.

ONS OORDEEL: intiem en gedetailleerd, maar net geen prijswinnaar.

¨¨¨èè

Kathy Mathys ■

Verberg tekst

A ls de regen valt speelt in 1976, tijdens de derde maand van een hittegolf. 'Vreemd weer brengt vreemd gedrag naar boven', lezen we. O'Farrell voegt toe dat onze waakzaamheid vermindert bij extreme warmte, dat wat verborgen is ontmaskerd kan worden. De Noord-Ierse schrijfster uit Edinburgh zoemt in op vier dagen uit het leven van de familie Riordan. De gepensioneerde Robert Riordan loopt het huis uit om een krant te halen en keert niet terug. Zijn vrouw Gretta trommelt de drie kinderen op. Michael Francis is een leraar geschiedenis die zijn professionele ambities nooit waarmaakte en die zijn vrouw van zich voelt wegdrijven. Monica is getrouwd met een gescheiden man, krijgt een kille behandeling van diens dochters die 'als verschrikte paarden' wegschieten, wanneer ze in hun buurt komt. Monica is de ernstige, de zorgzame. Als tiener keek zij het meest om naar Aoife, de jongste dochter, een moeilijk kind dat onophoudelijk krijste toen ze klein was. Aoife komt na Roberts verdwijning terug uit New York, waar ze werkt voor een beroemde fotografe. Ze kampt haar hele leven al met de angst dat iemand zal ontdekken dat ze niet kan lezen. Ze herkent aparte letters, maar die klonteren samen tot een duizeligmakende brij.

Broers en zussen

Net als O'Farrells vorige boek kreegAls de regen niet valt (in het Engels:Instructions for a heat-wave) een vaag-sentimentele titel waar de uitgever allicht lezeressen mee wil bekoren. Jammer is dat, want O'Farrell is veel interessanter dan je op basis van haar omslagen en titels zou vermoeden. Haar eerste vier romans waren degelijk zonder meer. Haar vorige,De hand die de mijne vasthield, was een meesterwerk. De nieuwe is ambitieus, O'Farrell graaft in het leven van al haar personages, enkel in het hoofd van Robert kruipt ze niet. Het gaat in dit boek niet enkel om de onthulling van het geheim van de vader. Meer nog, dat aspect is niet het interessantste. O'Farrell is erg goed in de dynamiek tussen broers en zussen. Met Aoife en Monica laat ze zien hoe complex zusterliefde kan zijn, hoe deze cocktail net zo goed giftige ingrediënten als wantrouwen en afgunst kan bevatten. Michael Francis is een ingetogen, overtuigend personage. Zijn drama's zijn niet nieuw, wel beklijvend. Het meest bruisende personage is Aoife, die door de Amerikaanse metropool stormt en stuitert, achternagezeten door letters die haar bedreigen.

Je zou kunnen zeggen dat O'Farrell historische romans schrijft. Haar personages beleven intieme drama's die verbonden zijn met historische gebeurtenissen, ook deze keer is dat het geval. De schrijfster is heel nauwlettend met de juiste details - de schoenen, de krulspelden. De Riordans zijn Ieren die zich, net als veel van hun landgenoten, nooit helemaal welkom hebben gevoeld in Engeland. Binnenshuis klinkt Gretta, een hypochondrische en religieuze vrouw, luid en uitbundig, in winkels maakt ze zich kleiner. Het verhaal voert naar Connemara, Ierland, en het is in die laatste hoofdstukken dat O'Farrell poëtischer en beeldende uit de hoek komt. In het algemeen is haar woordkeuze harder en minder zoet dan in haar vroege werk en dat komt de boeken beslist ten goede.

Deze roman is iets minder sterk dan O'Farrells vorige. De plot wordt aan het eind keurig afgerond - te keurig - en bevat wat onwaarschijnlijkheden. Het lijkt wel alsof O'Farrell bang is voor schurende en losse elementen. Robert blijft een blinde vlek, ook aan het slot, en dat zal sommige lezers storen. Verdient O'Farrell de prijs? Op zich wel, al is Kate AtkinsonsLeven na leven, een van de drie andere genomineerde boeken, origineler, virtuozer en sterker.

MAGGIE O'FARRELL

Als de regen niet valt.

Vertaald door Ernst Boer en Ankie Klootwijk, Artemis, 326 blz., 19,95 ? (e-boek 12,99 ?). Oorspronkelijke titel: 'Instructions for a heatwave'.

De auteur: Noord-Ierse schrijfster die in 2010 de Costa Novel Award won met haar romanDe hand die de mijne vasthield.

Het boek: vier dagen uit het leven van de familie Riordan. O'Farrells zesde roman is opnieuw genomineerd voor de Costa Novel Award.

ONS OORDEEL: intiem en gedetailleerd, maar net geen prijswinnaar.

¨¨¨èè

Kathy Mathys ■

Verberg tekst

Op de ochtend van 15 juli 1976 komt de net gepensioneerde Robert Riordan niet terug van zijn dagelijkse wandelingetje naar de krantenkiosk. Zijn vrouw Gretta slaat alarm en dat brengt hun drie kinderen terug naar hun ouderlijk huis in Londen. De lezer leert in het eerste deel via afzonderlijke hoofdstukken deze kinderen, hun levens en problemen daarin kennen. In de overige delen van het gedurende vier dagen spelende boek is de familie bijeen en lopen de spanningen even hoog op als de temperaturen in het onder een hittegolf zuchtende Engeland. Die spanningen hebben vooral te maken met de onderlinge relaties en de familiegeschiedenis. De ontknoping brengt de onthulling van familiegeheimen en een reis naar Ierland met zich mee. In haar zesde roman schrijft de in Noord-Ierland geboren, in Wales en Schotland opgegroeide O’Farrell (1972) opnieuw over een familie in crisis. De indringende portretten van de diverse personages resulteren in een vlot lezend en spannend verhaal van een auteur die met haar vorige roman, 'De hand die de mijne vasthield', de Britse Costa Award won. Vrij kleine druk. Verberg tekst