'Vreemde, onaffe mensen waren ze allemaal', de zeven middelbare personages (één komt al voor in 'De beproeving' uit 1990) die voor een tweede maal naar een bergdorp in Italië afreizen. Zij zijn daar om de spoorloze verdwijning van de spil uit het gezelschap, vijf jaar eerder, te gedenken. In het eerste gedeelte worden in 9 hoofdstukken, afwisselend zich afspelend in het verhaalheden en het verleden, boeiende portretten van de verschillende, door het leven gemaltraiteerde figuren getekend. Dat vormt de aanzet tot het tweede gedeelte, waarin de zeven dagen worden verteld die leiden tot het uiteenvallen van de vriendenkring. 'De schrijver', één van hen, met wie dit boek over herinnering en vriendschap (dat tegelijk een eerbetoon aan Italo Calvino is) in de ik-vorm begint en eindigt, heeft de zeven bij elkaar gebracht. Niet uit wraak of liefde, maar om hen uit zijn herinnering te kunnen bannen. Zijn enige redding, zo roept hij, 'die voyeur', in de ultieme krachtmeting uit, zou zijn dat de vrienden niet bestonden, dat hij hen verzonnen had. Zo wordt het schrijverschap in deze zorgvuldig geconstrueerde, rijke roman gethematiseerd. Hide text